Sa buhay natin, maraming pwedeng mangyari.
At kadalasan, unexpected pa.
 
Nung napasok ako sa university, maraming nangyari.

I became one of the campus princess.
I gained true friends.

And I experienced LOVE.
 
If you love somebody then tell them how you feel don't be scared of their reaction or rejection.
You should take a chance and don't worry if it does not turn out well.

True love will always be waiting.
What's meant to be will always find a way.

Pinagsisihan ko na dati na hindi ko agad sinabi yung feelings ko.
Ayan tuloy, dami kong luhang nasayang.
Pero ayos lang, worth it naman right?
 
Yung mga best friends ko? Ayun, lumalavelife na rin.
Kanya-kanya silang diskarte para magpapansin sa mga crush nila.

Si Patrick, feeling ko may special someone yan ngayon eh.

Si Tricia naman, namomroblema pa rin daw sa fiance niya. Haha kawawa naman.

At si Andrea? Sabi ni bebe boy eh nagpunta daw sa Japan. Magmomove-on siguro?
I don't know.

Di pa naman dyan nagtatapos ang buhay nila eh,
marami pa silang pagdadaanan.

Marami pa kaming pagdadaanan.

Si Darryl?

Ayun, bebe boy ko pa rin. Makulit at maligalig pa rin.
Pero masaya kasi lagi akong may libreng chocolates at strawberries.

Para nga akong prinsesa eh.
Syempre, siya ang prinsipe ko.

At oo nga pala, pauso ang mga tao sa campus.

Campus Royalties ang tawag sa amin.
Well, because we're the campus prince and princess plus couple pa kami.
Kingdom na kingdom ang dating ng university.
 
"Bebe girl! Pasok na tayo. Hinihintay na tayo sa kaharian natin."

Oh. Andyan na pala ang bebe boy ko. Sinusundo na ako. Adik eh no? Kinarir niya ang pagiging royalty.

Ako?
Hindi ko naman tinuturing na kingdom ang school eh.
 
Because our true kingdom, resides here.
*points at the heart*

And we are the royalties.

He's the prince,
I'm the princess.

And the only rule we obey is..

To love each other.

Let’s start these fucking moments with her birthday. 
 
So we surprised her. Nakakatawa nga yung mukha niya kasi umiiyak siya at para lang siyang nawawalang bata. Still, I find that cute. Nakakatuwa kasi effective yung plano kong surprise.
 
But since may klase pa kaming lahat, naghiwa-hiwalay muna kami. Syempre, pumasok ako sa klase ko. Then nug tapos na yun, balak ko sanang bumalik sa room pero nagulat ako nung may nanghatak sa akin sa greenfield. Pagtingin ko..
 
“Andrea?!”
“The one and only, Ian. Waaah I missed you!” sabay yakap niya sa akin.
 
Whoa. Hindi naman ako makapaniwala na nandito siya. Kelan pa siya umuwi? At bakit siya umuwi? At bakit andito siya sa school?
 
“What are you doing here?”
“Hmp. Anong klaseng pagsalubong yan, Ian? Oh well. Bumalik ako para malaman kung sino yung bebe girl mo. You know, may sources ako dito sa Pilipinas.”
“Ano? Andrea naman!”
“Why? Curious lang naman ako eh! Sino ba yun?”
 
Napaupo nalang ako sa may damuhan. Tsk. Ang kulit niya pa rin kahit kailan.
 
She’s Andrea Marie Salazar, my childhood friend. Mula kinder ay classmate ko siya. And matagal na siyang umamin sa akin na may gusto siya sa akin. I think we’re in 1st year high school that time? Hindi ko naman siya pinatulan. I mean, I only see her as a little sister. No more than that. Kaya nga nung nagkagusto ako kay Tricia, hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. And then eventually, nalaman niya rin sa iba naming classmates. Nalaman ko rin dati na habang nililigawan ko pala nun si Tricia eh binubully niya na pala siya.
 
Pero nung time na sinagot ako ni Tricia, bigla nalang siyang nag-quit sa school at nalaman ko nalang na pumunta siya sa Japan. Ewan ko dun. Ni wala man lang pasabi. Pero alam ko naman kung bakit. Hindi ko alam kung ano bang nakita niya sa akin at nagkagusto siya sa isang tulad ko. Andami-dami namang nanliligaw sa kanya. After that, wala na akong balita sa kanya. Until today.
 
“I’ve heard rin pala na nag-break kayo ni Tricia nung bandang graduation? Heh. I knew it. Hindi talaga siya ang para sa’yo.”
“Tsk. Andrea. Stop it. Tapos na kami, okay? Wag mo nang ungkatin.”
“Yeah tapos na kayo. Tapos may bago ka na naman?”
“Anong bago?” sabi ko nalang sabay tingin sa gilid. Tss. Bakit ba ang bilis niyang makasagap ng balita?
“Yung bebe girl, right? Pero sabi nung source ko, you’re just using her as an entertainment. Eto ba ang epekto ng break-up niyo nung Triciang yun?”
“No! Of course not.”
“Then you’re using her to get over Tricia? Is that it?” sabay pamaywang niya pa sa harapan ko.
“Tsk. It isn’t. I mean, alangan namang sabihin ko na hindi ko gusto si Steff at ginamit ko lang siya. Oo ginamit ko talaga siya nung una, pero simula nung makilala ko siya, simula nung makita ko yung pagkatao niya, lahat ng ginagawa ko para sa kanya, seryoso na.”
 
Hindi ko rin alam kung bakit ko yun nasabi. Maski ako  nagulat eh. Yung itsura ni Andrea eh hindi na maipinta. Para siyang iiyak na puputok na sa galit. Well, I can’t blame her. Tsk. It’s my fault.
 
“So.. you really like her, huh?” sabay yuko niya. Sabi na nga ba eh. Ang insensitive ko talaga. Bakit ba nakalimutan kong may feelings pa nga pala siya sa akin. Darn.
 
“No, I don’t like her.”
 
Bigla naman siyang napatingin sa akin.
 
"But you've just said earlier that you like her right?!"
"Liking her is not the right word for it..." huminga nalang ako ng malalim.
  
"Andrea, I love her. And I really do."
 
After kong sabihin yun sa kanya, tumakbo siya bigla. Siguro nga mas mabuti na ‘to. Ayoko nang umasa siya sa akin. Kasi masasaktan at masasaktan lang siya. I love her as a friend, as a little sister. Hindi ko kayang suklian yung pagmamahal niya sa akin. Pero si Steff, I love her more than just a friend. Hindi ko alam kung kelan nagsimula pero ang alam ko nalang, lagi ko na siyang tinititigan, nagiging masaya ako pag inaasar ko siya o kaya naman pag magkasama kami. Siguro dahil na rin sa personality niya. Magaan ang loob ko sa kanya. At madali akong na-attract sa kanya.
 
Pero nakakagago lang dahil napapansin kong madalas na silang magkasama ni Patrick. Tss. Tapos nalaman ko pang may balak palang manligaw yung ungas na yun nung sembreak?! Hayup lang. Buti nalang at tinanggihan siya ni Steff. Bwahaha! Buti nga! Nagsuntukan pa kami nun sa labas ng airport habang hinahatid namin si Tricia nung nalaman ko yun. Hindi ko rin alam kung bakit pero bigla nalang nandilim yung paningin ko nung mga panahong yun. Alam kong wala akong karapatang magselos kasi fake lang naman yung relationship namin ni Steff, pero wala eh. Nagselos ako. Pinag-awayan namin si Steff nun. Pero nagulat ako nung sinabi niyang siya ang talunan at pinapaubaya niya na sa akin si Steff. Siguraduhin ko lang daw na hindi ko siya sasaktan. Tss. Bakit ko naman sasaktan si Steff, eh mahal ko nga?
 
Anyway, after tumakbo ni Andrea, hindi ko na siya hinabol. I know that she needs space. Ako naman, bumalik na sa room nila Steff pero nagulat ako sa nadatnan ko. Magkakasama yung apat na pagkakaibigan at magkakayakap. Then nung tinawag ko si Steff, ni hindi man lang niya ako pinansin. Tss. Tinotopak na naman ba siya? Wala naman akong nagawa kundi higitin yung braso niya.
 
"Teka, bakit di ka namamansin bebe girl? Tsaka.. hey wait. Are you crying?" sabi ko sa kanya. Kasi napansin ko na nakayuko siya at may tumutulo galing sa mga mata niya.
 
"Gusto mong malaman?" tapos tumingin siya sa akin ng matalim. At tama ako. Umiiyak siya.
 
"Syempre naman. Bebe boy mo ako eh. Right?" ano bang nangyayari sa kanya? Nantitrip rin ba siya dahil sa ginawa ko ngayong birthday niya? O may nangyaring hindi maganda? Bigla nalang siyang huminga nang malalim at hinarap ako.
 
"Ian Darryl Garcia, I don't like you too." Sabay takbo niya papalayo sa akin. Pati yung tatlo ay tumakbo na rin palabas ng room.
 
Now.. w..what was that? Hindi ko alam pero, bullshit. Biglang bumigat yung pakiramdam ko. What does she mean by that?
 
 
***
 
Buong gabi kong pinag-isipan yung sinabi ni Steff. Bakit? Bakit niya sinabi yun? Tsk. May nagawa ba akong mali? Sinabihan ko ba siya na hindi ko siya gusto? I don’t remember saying that! Shit! Tsk. Damn Steff, alas tres na pero ikaw pa rin iniisip ko.
 
Sa school naman, hindi ko siya mahagilap. Kapag nasa klase kami, wala lang siyang imik. She’s totally ignoring me. Gustung-gusto kong tanungin kung ano bang problema niya pero hindi niya ako kinakausap. Gusto ko nang magwala sa harapan niya pero hindi ko naman magawa. Tss. I’m really getting insane.
 
***
 
Bigla naman akong tinawagan ni Andrea. Gusto niya daw lumabas ngayon since bored siya. Since mukhang mababaliw na ako dito kakaisip sa kung ano mang nagawa ko, umoo nalang ako sa offer niya. Nagbihis naman ako agad at pumunta doon sa restaurant na sinabi niya. Nung nagtext siya, sabi niya nandun na daw siya kaya binilisan ko yung paglalakad since andito na rin naman ako. Tinext ko nalang rin na may pinuntahan lang ako saglit para hindi halatang late talaga ako. Nakita ko naman agad siya na nakatayo sa gitna at parang aburidong-aburido yung mukha. Then nakita niya rin akong pumasok.
 
“Hey Ian! San ka ba kasi nagpunta? Tignan mo tuloy, natumba ako."
 
Nahalata ko nga na mukhang natumba siya since nadumihan yung white dress niya. Inaya niya naman na akong umupo pero napatingin ako sa likuran ko dahil.. I don’t know. Instinct? Parang bigla akong kinabahan eh. Then, lalo lang akong kinabahan. I saw her. Wow. She’s gorgeous.
 
“Bebe girl? Steff, is that you?” bigla kong sabi sa kanya. Kumilos naman ng kusa yung mga paa ko at halos patakbo akong pumunta sa kanya pero bigla akong hinatak ni Andrea. Tapos, nakita ko rin na sumulpot yung ungas na Patrick na yun.
 
The hell? Bakit magkasama sila? Are they dating? Shit.
 
Tatawagin ko sana siya ulit pero hinatak siya palabas ni Patrick. That asshole! Nakaakbay pa! Shit! Bakit ba hindi ako pinapansin ni Steff? Nakakagago na talaga ‘to. Nakatingin lang ako sa kanila habang papunta sila sa gazebo. Nagulat nalang ako nung biglang lumingon si Steff at tumingin.. sa akin?
 
“Ian, let’s go na!”
“Tsk. Bitawan mo ako. I’m going home. Sorry Andrea. Ikaw nalang ang kumain mag-isa. Wala na ako sa mood.”
 
Saka ko siya iniwan doon mag-isa at umuwi sa bahay na sobrang badtrip. My nights are getting worse. Nakakainis na.
 
Hanggang sa mag-Christmas break na. Ni hindi niya talaga ako kinausap. Pati sila mommy tinatanong na kung anong problema ko at lagging nakabusangot yung pagmumukha ko kapag uuwi ako pero hindi ko sinabi sa kanila. As usual, magsisimbang-gabi kami. Sa totoo lang, wala akong ganang magsimba pero pinilit ko pa rin. Way rin ‘to para naman marelax ang utak ko sa kakaisip kung ano ba talagang problema ni Steff.
 
Nung nasa simbahan na kami, bigla nalang nagsalita si mommy.
 
"Hija, may nakaupo ba di-- Oh Steff! Ikaw ba yan? Uy Steven Francis!" tapos napatingin ako sa kanila.
 
S..she’s here. Nagkatinginan kami bigla pero iniwas niya agad yung tingin niya. Fuck. What’s wrong with her?! Wala naman akong magawa kundi umupo. Katabi ko si mommy tapos katabi niya si Steff. Gusto ko ngang makipagpalit ng pwesto pero nakakahiya. Tapos sakto namang inantok si Warren kaya nakipagpalit ng pwesto sa akin si mommy. Hindi ko nga masupress yung ngiti ko eh. Tapos eto na yung pinakahihintay ko sa lahat. Yung Ama Namin.
 
“Namiss kong hawakan yung kamay mo.” Sabi ko sa kanya. Then I saw her face. Bigla siyang namula. Hahaha! Ang cute niya talaga pag ganun yung itsura niya.
 
Buong simbang-gabi ay lagi namin silang katabi. Pero hindi naman na kami nagkakatabi ni Steff kasi halata namang umiiwas siya sa akin. Tsk. Ano bang dapat kong gawin para pansinin niya na ulit ako? Naiinis na talaga ako. Hindi ako sanay sa ganito. Hindi ako sanay na hindi kami nag-uusap at nag-aasaran. Hindi ako sanay na seryoso lagi yung mukha niya.
 
I need to do something.
 
***
 
Christmas eve na. And thank God dahil kila Steff kami magcecelebrate. Hindi ko rin alam kung bakit pero yun ang sabi nila mom at dad. Siguro dahil high school classmates sila ng parents ni Steff. Pero nakakainis lang kasi nung nalaman ko yun ay halos tumalon ako sa tuwa at napansin yun ni mommy. Tapos simula nun ay hindi niya na ako tinigilang asarin. Tsk. Eto ang hirap kapag isip-bata ang parents mo eh.
 
Pagdating namin kila Steff, kung anu-ano lang yung pinaggagawa namin. Pero ang na-enjoy ko ay yung pinakita sa akin ni Venice yung regalo “raw” ni Steff sa akin.
 
Scrapbook.
 
Pagbukas ko, puro pictures ko, pictures namin, pictures ng barkada at kung anu-ano pang stolen shots. Nakakatuwa nga eh at talagang nag-effort siya. Samantalang ako eh wala man lang naprepare na regalo. Tsk. Napansin ko naman bigla yung mga nakasulat.
 
 Hello bebe boy. Oh ang effort ng regalo ko sayo ha? Sana ma-appreciate mo. Pero naiinis talaga ako sa'yo. eh. Sa mga sinabi mo. Nakakainis ka!
 
Haha. Oh ayan ang bait ko diba? Binigyan pa rin kita ng regalo kahit naiinis ako sa'yo. Baka kasi di ako regaluhan ni Santa eh. Hahaha joke lang. Oh sige hanggang dito nalang, baka kung ano pang masabi ko.
 
From: your TOY, bebe girl.
 
Naguluhan naman ako sa mga nakasulat. What does she mean by that? Ano ba talagang nagawa ko? I don’t have any clue! Tsk. Lalo lang akong naguluhan. Shit naman oh!
 
Hindi ko nalang yun pinansin at inenjoy nalang ang Christmas kasama siya. Pero nung nandun kami sa veranda nila at tinuturuan ko siyang maggitara, bigla nalang tumawag si Andrea. Tsk. Wrong timing naman oh.
 
Nagulat naman ako nung masaya yung tono niya tapos biglang lumungkot. Pinapapunta niya ako sa bahay nila. Well, I think siguro kailangan niya nga ng kasama ngayon. She’s alone. Eh kasi siya lang namang mag-isa ang umuwi eh.
 
Hiniram ko nalang kay dad yung kotse niya at nag-drive ako papunta sa kanila. Pagdating ko dun, nadatnan ko na walang kabuhay-buhay yung bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok ko eh sinalubong niya agad ako ng yakap.
 
“T..Thank you Ian.. A..akala ko *huk* m..mag-isa lang *huk* ako ngayon..”
“Shhh. I’m here okay?”
“P..pwede bang.. d..dito ka lang?” 
"Okay. But please, don't cry."
 
Hindi ko naman maiwasang hindi maawa sa kanya. Nasabi niya kasi sa akin na nainvolve daw sa isang aksidente yung parents niya sa Japan. Kaya pala siya bumalik dito sa Pilipinas. Ni hindi ko man lang nalaman. Kaya sinamahan ko nalang siya buong magdamag kasi alam kong kailangan niya ng karamay. 
 
“Andrea, aalis ako ng mga alas-tres okay? I need to go back.” Gusto kong makasama si Steff. Gusto ko rin siyang makausap.
“W..what? Can’t .. can’t you stay.. l..longer? P..please?” saka siya umiyak ulit at nagmakaawa sa akin. Hindi ko naman siya matignan ng diretso. Gusto ko rin naman siyang samahan pero.. pano naman ako? I want to enjoy this Christmas. Hay. Ang hirap naman nito. Bigla naman siyang umalis at kukuha lang daw siya ng pwede naming kainin. Nagulat naman ako nung biglang nag-vibrate yung phone ko. Then nakita ko na tumatawag si Steff.
 
"Hello?"
"... Ahh.. ano..." hindi ko naman masyadong marinig yung boses niya. Ang hina.
"Huh?"
"Ma.. matagal k..ka pa dyan?" napatigil naman ako. I..is she waiting for me?
"Ahh.. ano kasi eh.. siguro. Sorry." Shit. I really need to go back. Ngayon pa na kinakausap niya na ulit ako.
 
"Ian! Sinong kausap mo?" nagulat naman ako nung pabalik na si Andrea. Tsk. Pag nalaman niyang si Steff ‘to eh paniguradong magwawala siya.
  
"Ahh sige Steff, text nalang kita. Bye." Papatayin ko na sana yung phone ko pero parang may sinasabi pa siya.
 
"Please, bumalik ka na."
 
I don’t know kung guni-guni ko lang bay un pero hindi ko na napatay yung phone ko at naghihintay pa ako sa pwedeng sabihin niya. Pero binaba niya na sa kabilang linya. Totoo ba yung narinig ko? Or I’m just hallucinating?
 
I hope it’s real.
 
***
 
Nung matapos yung Christmas break, hindi ko na alam kung paano haharapin si Steff. Hindi na kasi ako nakabalik sa kanila. Nakatulog na kasi ako sa bahay nila Andrea dahil binantayan ko siya. At tanghali na rin ako nagising. Pinagalitan pa ako ni dad kasi hindi man lang daw ako nagtext. Tss. Eh nakatulog nga eh. Anong magagawa ko?
 
Buong month ng January ay iniiwasan lang ako ni Steff. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko sa kanya. She’s really troublesome! Pero nung dumating yung February, biglang may namuong plano sa utak ko.
 
Tama. Wala na akong pakialam kung anumang naging kasalanan ko sa kanya. Kung ayaw niyang sabihin sa akin, fine. Gagawa nalang ako ng paraan para mapansin niya ulit ako. Gagawa ako ng paraan para bumalik ulit siya sa dati.
 
Sakto namang pinatawag kami ni Ma’am Music at sinabi na kami raw ang magiging organizer sa Feb fair. Buti na nga lang at hindi ko ka-group si Steff. Kaso kagroup ko naman ‘tong ungas na Patrick na ‘to. Tss. Kagrupo ko rin si Jess. Buti naman.
 
Hindi na ako nagpatumpik-tumpik at sinabi ko sa kanila yung plano ko.
 
"Hoy sigurado ka ba dyan sa plano mo? Pag yan pumalpak, ako mismo gugulpi sayo.” Napakataray talaga nitong si Jess. Tss. Dapat nga tinutulungan nila ako para di ako pumalpak eh.
 
"Tss, ako rin gugulpihin ko yan pag pumalpak siya. Tandaan mo, oras na makita ko ulit na umiyak si Steff dahil sa’yo, hindi ako magdadalawang-isip na gulpihin ka at agawin siya sa’yo."
 
Tss. Alam ko na yun. Ungas na Patrick ‘to. Kung anu-ano pang pinagsasabi. Akala naman napakagwapo niya. Eh mas gwapo naman ako sa kanya.
 
Tinext ko naman lahat ng involved sa gagawin kong pasabog sa feb fair. Then sabi ko rin ay i-congrats si Steff para malito siya.
 
Nag-asikaso na kami ng mga kailangan para sa fair. Tae. Ang dami. Humingi na nga rin kami ng tulong sa mga parents namin para mas mapabilis eh. Tanghali na nung natapos kami sa first part. Break muna. Syempre tinanaw ko yung kabilang group. Break din ata nila? Kaya ako eh sinundan ko ang dapat sundan. Psh, mukha na akong stalker.
 
Pero kinuha ko yung regalo sa akin ni Steff nung pasko. Ewan ko ba kung bakit araw-araw ko 'tong dala eh. Parang ewan lang. Eh sa gusto kong laging nababasa eh. 
 
Umupo ako sa isang table tapos pinanood ko lang siyang bumili ng tubig. Natatawa na nga ako sa sarili ko. Kulang nalang maglagay ako ng shades at sumbrero at mukha na talaga akong stalker. Admirer pala. Gwapo ako eh.
 
Nagulat naman ako nung nakita kong nakasunod si Andrea sa kanya at.. shit! Bigla niyang binuhusan ng tubig si Steff at pinagtitinginan na sila ng mga tao. After niyang gawin yun ay tumakbo si Steff papunta sa restroom ng girls at si Andrea naman ay palabas ng canteen kaya hinarang ko siya kaagad sa pintuan at hinatak papunta doon sa isang room.
  
"Ano bang pinaggagawa mo Andrea?! Bakit mo yun ginawa sa kanya?!" halos pasigaw na yung tono ko. Paano ba naman eh nainis ako sa ginawa niya.
"So..sorry Ian. I was just..eh sa naiinis ako sa kanya eh! Inaagaw ka niya sa akin!"
"Please Andrea. Stop this." Nakakapagod na siya. Nakakasawa na yung tantrums niya. Nakakainis na.
“Pero Ian, I love you! You know that! And hindi ako titigil hangga’t hindi mo ko minamahal! I’ll do everything!”
 
Napatulala nalang ako sa sinabi niya. I can’t take it anymore. Napakaselfish na niya.
 
“Andrea, I don’t love you. And I will never love you.” Sabi ko sa kanya. Wala na akong pakialam kung masaktan ko siya ng sobra. Ayoko nang makipaglokohan sa kanya. She’s already crossing the line.
 
“Pero Ian! Don’t say t--”
“Please Andrea.” Saka ako lumuhod sa harapan niya.
“Ian, w..what are you doing?” narinig kong umiiyak na rin siya.
 
“Please let me go. Masyado na akong nasasakal. Masyado ka nang possessive. I’m not yours. And I will never be yours. Pare-pareho lang tayong nasasaktan dito. I’m sorry. But I can’t love you back. So please.. let me go.” May namumuo na ring luha sa mga mata ko. Ayoko naman kasi talagang gawin ‘to sa kanya. Ayoko siyang saktan ng ganito. Pero kailangan. Hindi na kasi ‘to tama.
 
“I..Ian. Please don’t do this. I.. I love you.” Naramdaman ko naman na lumuhod rin siya at niyakap niya ako.
 
“Si Steff ang mahal ko, Andrea. Can’t you see that? If you really love me, hindi ba dapat sinusuportahan mo ako kung saan ako sasaya? Di ba dapat marunong ka ring magpaubaya? Hindi sa lahat ng oras, Andrea, ikaw ang tama at ikaw ang dapat masunod. Kasi sa gagawin mong pagbitaw sa akin, dalawang tao ang sasaya.”
 
“Pero pano naman ako Ian? Masasaktan na naman ako? Ako na naman?” nakayakap pa rin siya sa akin at nararamdaman ko kung gaano kasakit yung dinadala niya.
 
“Nasaktan ka ulit.. kasi ako pa rin ang nakikita mo. Andrea, I’m not the right person for you. I’m not worthy of your tears. I’m not worthy of your love. Alam kong, mahahanap mo rin yung lalaking para sa’yo. Pero hindi ngayon. At hindi ako yun. So please..” saka ko tinanggal yung pagkakayakap niya sa akin.
 
“.. let me go.”
 
Umiyak lang siya ng umiyak sa harapan ako. Maski ako umiiyak na rin. Masyado na kasing naghalu-halo yung nararamdaman ko. Bumigat yung pakiramdam ko pero alam kong eto yung tamang gawin.
 
“S..sorry *huk* Ian.. I.. I.. just.. really.. love you *huk* to the point na.. h..hindi ko na alam yung.. p..pinagagawa ko. *huk*”
 
“It’s okay. And I hope, you’ll find your happiness. It’s not with me. Goodbye Andrea.” Saka ko hinawakan yung ulo niya at tuluyan nang umalis. Lumingon ulit ako, then nakita ko na wala na siya doon.
 
One problem is solved. And now, I need to solve my biggest problem.
 
Bigla naman akong kinabahan. Naalala ko kasi na dala-dala ko pala yung scrapbook kanina pero nawala na siya sa kamay ko. Shit! Naiwan ko sa canteen yung scrapbook! 
 
Dali-dali naman akong bumalik sa canteen at tinignan ko yung table kung saan ako umupo kanina. Nagpanic pa ako nung una kasi walang nakalagay doon sa table pero pagtingin ko sa baba, andun pala. Tsk. Nalaglag pala. Buti nalang at hindi nasira. At buti nalang walang kumuha. 
 
Nung pupulutin ko na, may napansin akong nakasulat sa gilid. Teka bakit parang ngayon ko lang 'to nakita?
 
Saranghae bebe boy
 
Lalo akong kinabahan. Pero this time, hindi dahil sa takot kundi dahil sa excitement. Pagkakitang-pagkakita ko nun, tumakbo agad ako sa restroom ng girls. Kumatok ako nang kumatok pero walang sumasagot. Tsk. Di kaya nakaalis na siya? Shit naman oh! Kung kelan naman.. damn!
 
So.. she loves me? She.. really.. love me?
 
As in? So.. this is not a one-sided love? Kaya ba ganun ang kilos niya nung mga nakaraang buwan? Hindi kaya.. nagseselos siya kay Andrea kasi lagi ko siyang kasama? Tss. Alam kong masamang mag-assume, pero kung anu-ano nang napaprocess ng utak ko.
 
Kung alam niyo ang itsura ng kinikilig na lalaki, ganun ang itsura ko ngayon. And I’m like an idiot coz I’m smiling like crazy. Dahil dito, siguradong-sigurado na talaga ako sa gagawin ko bukas. Maghanda ka Tiffany Damian.
 
***
 
Prepared na ang lahat. Sana maging maayos mamaya.
 
Nagpunta naman kami ni Jess at Patrick ungas doon sa Dating Café na inorganized nila Steff. Todo disguise pa kami para hindi niya kami mamukhaan. Mukhang effective naman kasi nung pumunta siya sa table namin eh sobrang cheerful niya pa sa paghingi ng order namin. Kaya naman natawa kami at tinanggal yug disguise namin at halos hindi maipinta yung mukha niya. Haha. Ang cute niya.
 
"Let's talk. Please?" bigla kong sabi sa kanya. Wala lang. Gusto ko lang marinig yung boses niya. Pero nakatingin lang siya doon sa gilid.
 
"Irokhe maneun saramdeur - i-da. Beukkolobji annhayo. Geunun nega geurul sarang kamsa hamnida."
(Sira ba siya? Ang dami-daming tao dito eh. Hindi ba siya nahihiya? Pasalamat siya mahal ko siya.)
 
Bigla naman akong napangiti sa sinabi niya. Akala niya siguro hindi ko naiintindihan pero mas malinaw pa ata sa salamin yung pagkakarinig ko sa kanya.
 
"Nado neoreul saranghaeyo." (I love you, too.)
 
Pagkasabing-pagkasabi ko sa kanya nun eh halos nanigas siya doon sa kinatatayuan niya. Then after a few seconds eh kumaripas siya ng takbo palabas doon sa café. Hahaha!
 
"Hoy! Grabe ka Darryl! Marunong ka pala magkorean! Pinapatawad na kita! Hahaha boto na ako sayo para sa bestfriend ko!" biglang sabi sa akin ni Jess sabay hampas sa likod ko. Tsk. Sadista. Pero alam kong naintindihan niya rin yung sinabi ko kasi ang alam ko ay tinuturuan sila ni Yna na mag-korean.
 
"Tsk. Ingay naman oh." Panira ng mood ‘tong Patrick na ‘to. Palibhasa hindi niya naintindihan. Tss.
 
Yeah. I know how to speak korean. Eh kasi may branch sa Korea yung business ni Mommy. Kaya minsan eh bumibisita kami dun. One year akong nag-stay dun after kong bumalik galing sa States. Kaya natuto ako dun. Besides, yung iba kong kamag-anak eh nagkaroon na ng sariling pamilya sa Korea kaya parang necessity na marunong dapat kaming magsalita ng ganun since nagkakaroon kami ng reunion doon minsan.
 
So, pagkatapos naming kumain dun ng konti, naghanda na kami para sa feb fair. Medyo busy dahil may gagawin rin kami mamaya.
 
Mamaya, I hope she'll be mine.
 
***
 
Nung nagsimula na yung feb fair, ang pinakanaging center of attention ay yung mga banda. Napanood namin yung Spongecola at Silent Sanctuary. Then nagkaroon ng intermission yung grupo nila Steff.
 
Nagulat nga ako kasi.. dedicated sa akin yung kanta niya.
 
After nyang kumanta, nagsimula na yung plano ko. Bigla nalang namatay yung ilaw at nagkaroon ng spotlight sa kanya at sa akin. Sobrang gulat na gulat nga yung reaction niya at para siyang nakakita ng multo nung nakita niyang may spotlight rin sa akin.
 
Tapos tinaas ko yung cardboard na sinulatan ko kanina habang kumakanta siya.
 
I will always love you
I love you, BEBE GIRL.
 
Tapos umakyat ako sa stage at kumanta ng Way Back into Love. Bigla nalang siyang umiyak doon. Basta ang alam ko ay nakikanta na rin siya sa akin nung mga panahong yun at hindi ko matago yung mga ngiti ko. Nung matapos na kaming kumanta, lumuhod ako sa harapan niya.
 
"Tiffany Damian, will you be my BEBE GIRL again?"

Nakatulala lang siya nung ginawa ko nun. Kinabahan nga ako nung mga panahong yun dahil baka hindi niya tanggapin. Pero nagulat ako sa ginawa niya. Bigla niya nalang akong hinalikan sa labi. W..whoa. F..for real?

“Sure. Be my bebe boy again." Saka siya ngumiti sa akin. Ako naman ay parang nalaglag na ang turnilyo sa utak at di na makapag-isip nang maayos.

"R..Really? Y..YES!! YOU HEARD THAT?! HAHAHA! SHE'S MINE!"
 
Binuhat ko siya bigla at inikot-ikot ko siya ng maraming beses. Sobrang saya ko ngayon! Shit! She’s mine! Akin na ulit siya!

Napansin ko naman na medyo nahihilo na siya kaya binaba ko na siya tapos hinawakan ko yung balikat niya. And then, I kissed her.

“Thanks bebe girl. This is the best birthday gift. I love you." Ngayon ko nga lang halos naalala na birthday ko nga pala. Masyado kasi akong nag-focus sa gagawin k okay Steff, to the point na wala na akong pakialam sa birthday ko.

Hindi naman na ako nakapagpigil at hinalikan ko siya ulit. Pero this time, mas matagal.
 
“Totohanan nay an! Yiiie!!”
“Pakasal na kayo!”
“Nakakainggit! Ang sweet niyo! Waaah! Kasal na please?”

I grinned. Nakakatuwa kasi boto sa amin ang mga estudyante. After that kiss, humiwalay na ako sa kanya. Shit. Gusto ko pa ng isa! Nakakaadik siyang halikan.
 
“Bebe girl? Bakit ka ganyan?”
“H..huh? Bakit?”
“Ang sarap ng labi mo. Pakiss ulit?”
 
Tapos nagulat ako nung bigla niya akong hinampas ng malakas. Pero hindi naman masakit. Natawa nalang ako kasi sobrang pula na ng mukha niya. Hahaha! Natalo niya pa ang strawberries sa sobrang pula.
 
“Hoy Darr--” bago niya pa matapos yung sasabihin niya eh hinalikan ko ulit siya.
“I’m not Darryl. I’m bebe boy. Remember that. Or I’ll kiss you again.” Then I smirked. Naeenjoy ko ang pang-aasar sa kanya gamit ang paghalik.
“Ugh! Fine! Bebe bo--” tapos hinalikan ko ulit siya.
“Sorry. I’m Darryl. Not bebe boy.”
 
After nun, tumakbo na ako palayo kasi naramdaman ko na handa na niyang ihampas sa akin yung mic na hawak niya. Pero wala akong pakialam. Basta ang alam ko ngayon, I’m happy.
 
I love her. I love her so much.
I hope this will last forever.
 
To be with her.
To be with the girl, I love the most.
 
Tiffany “Steff” Damian.
One of the campus princess.
The strawberry and chocolate addict.
 
 
My bebe girl.

Sh*t. Ano 'to? Bakit may spotlight? Ano to?!

Nafreeze na naman ako for the nth time. Pano ba naman?! May isang gwapong nilalang na nasa spotlight at super wide ng ngiti at nasurprise ako sa ginawa niya.


                                               I will always love you. 
                                               I love you, BEBE GIRL.


May hawak lang naman siyang cardboard at nakasaulat yan. Yung mga tao nagtitilian na. Ako naman, di pa rin magsink-in sa utak ko. Andun lang siya sa baba, nakataas yung cardboard habang siya eh todo ngiti.

Naiiyak ako. Naiiyak ako sa tuwa.

"Yiieeee bati na sila."
"Whoo. Namiss na namin ang bebe couple."
"Tiffany, I love you na daw oh! Stefian!"

Kung anu-ano na naririnig ko. Leshe. Nakakahiya. Si Alexa, sinusundot na yung tagiliran ko. Wag ko daw itago yung kilig ko. Naman oh! Feeling ko sobrang pula na ng mukha ko. Ano ba Darryl!

Nagulat ako nung biglang may tumugtog. 

“I’ve been living with a shadow overhead
I’ve been sleeping with a cloud above my bed
I’ve been lonely for so long
  Trapped in the past
I just can't seem to move on”

Shet. Bakit ba ang ganda ng boses ng nilalang na 'to? Plus nakatingin pa siya sa akin plus... Omaygad!

PAAKYAT SIYA SA STAGE!

“I've been hiding all my hopes and dreams away
Just in case I ever need them again someday
I've been setting aside time
To clear a little space in the corners of my mind”

Lecheng puso ka. Huminahon ka nga! Wag kang magulo! Hindi na ako masyadong nakapag-focus nung nasa harapan ko na siya. Pakshet. Ang gwapo niya ngayon! Sobra!

“Sing with me." singit niya habang kumakanta.

Eto namang si ako, nagpadala sa freak na 'to. Nakikanta na rin. Kinikilig ako sa totoo lang. Pero di ko maexpress. Halu-halo na kasi emotions ko eh. Walang hiyang lalaki 'to. Ang daming alam sa buhay.

“All I want to do is find a way back into love
I can't make it through without a way back into love
Oh oh oh”

Yes. Way back into love. Gusto kong magsimula ulit kami. Not just a game.

Nawala na yung hiya ko. Kasi alam kong yung lalaki sa harapan ko ngayon, eh mahal rin ako. Ang sarap pala sa feeling nun no? Yung alam mong nasusuklian yung pagmamahal mo para sa kanya. Pusanggalang misunderstanding yan. Ang tanga-tanga ko kasi at hindi ko kaagad yun napansin.

Ako naman ang kumanta. Kakantahan ko ulit siya.

“I've been watching but the stars refuse to shine
I've been searching but I just don't see the signs
I know that it's out there
There's got to be something for my soul somewhere

I've been looking for someone to shed some light
Not somebody just to get me through the night
I could use some direction
And I'm open to your suggestions”

Shemay. Alam niyo yung habang kumakanta ka eh tinutunaw ka ng taong kinakantahan mo? Ang sweet pa ng ngiti niya. Pati ako napapangiti eh.

"Kyaaahh kinikilig akoooooo!"
"Go ate Tiffany! Go kuya Darryl!"

Nagulat ako nung hinawakan niya yung kamay ko. Waaaaaaah. Ang init ng kamay niya. Kasing init na siguro ng mukha ko.

Nagduet naman ulit kami.
Grabe buti kabisado ko 'tong kantang 'to. Impromptu kung impromptu eh! Kasi naman si Darryl eh. Biglang kumanta. 

“All I want to do is find a way back into love
I can't make it through without a way back into love
And if I open my heart again
I guess I'm hoping you'll be there for me in the end

Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh”

"Steff, naaalala mo pa ba yung unang pagkikita natin?"

Hmm. Oo naaalala ko pa yun. Sobrang nayabangan ako sa kanya. As in. Napakaarogante ng nilalang na 'to. And who would have thought, na sa aroganteng lalaki na 'to, eh maiinlove ako?

"Sabi ko diba, you're interesting? Haha. Wala lang. Crush na kita nun eh." Sabay tawa niya at sigaw nung mga tao. Shet. Pwedeng kiligin? Kung pwede lang naman. Waaah! Kinikilig ako!

"Kyaaaaaaaaaaahhh! Kinikilig akoooooooooo!!"
"Yun yun eh! Para tayong nanonood ng movie dito! Hahaha!"

Bwisit na Darryl 'to. Kung anu-anong pinagsasabi. Andami-daming tao dito eh! To think, na pati mga profs eh andito! Waaahh nahihiya ako!

“All I want to do is find a way back into love
I can't make it through without a way back into love
And if I open my heart again
I guess I'm hoping you'll be there for me in the end

Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh”

Kumanta nalang ulit ako. Di ko alam sasabihin ko. Kasi ano.. ahh.. kinikilig ako. Wala naman akong masabi kasi nakakahiya! Tsaka hindi ko alam kung makakapagsalita ba ako nang maayos.

"Naalala ko rin, na ikaw ang nagpauso ng BEBE BOY. Kahit napangitan ako dun, masaya pa rin ako. Kasi nakisakay ka sa mga trip ko."

Naalala ko rin yun. Gusto ko lang naman talaga siyang asarin nun eh. Sabi niya kasi ayaw niya ng pangit na endearment. Edi ayan, inasar ko. Pero leche, nakisakay pa rin siya. Akala ko titigilan niya na ako nung mga panahong yun.

"Ikaw rin naman nagpauso ng BEBE GIRL. Tss." sabi ko sa kanya. Tapos bigla niya akong hinawakan sa pisngi.
"Syempre, gusto ko partner tayo." then, wink.

God. Ano bang pinaggagawa ng lalaking 'to?! Papatayin niya ba ako sa kilig? Kasi sobrang effective eh! Kulang nalang maghyperventilate eko dito. Nakakainis! Ang landi niya! Ang landi ko! Ano ba!

“All I want to do is find a way back into love
I can't make it through without a way back into love
And if I open my heart to you
I'm hoping you'll show me what to do
And if you help me to start again
You know that I'll be there for you in the end

Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh”

Pagkatapos naming kumanta, bigla na namang namatay yung ilaw. And this time, may projector sa kabilang side. Eh? Kelan pa nagkaroon nun? Parang wala naman yun kanina ah?

Tapos..

Speechless na talaga ako.
Hindi ba mawawalan ng surprises si Darryl?

Nakaproject lang naman ang napakaraming stolen pictures ko. Nakakahiya.

"Simula maramdaman kong mahal kita, naging stalker mo na ako. I mean, admirer pala." sabay kamot sa batok niya.

Nakakahiya mang aminin, stalker niya rin ako di ba? Haha. Admirer pala. Sabi niya, pag stalker daw kasi pangit eh. Tapos may background music pa. Ano pa ba?

Just a Dream at The Story of Us

Pati mga pictures nung nagrecord kami andun din! Grabe, pinicturan niya pala ako nung mga panahong yun! Di ko man lang nalaman. Pfft. Feeling ko nga, kami nalang ang nag-uusap eh. Wala na akong pakialam sa mga tao sa paligid namin. Kahit andami nila. Kahit nakakahiya.

Basta ang alam ko,

MASAYA AKO NGAYON.
Kasi andito siya.

MASAYA AKO NGAYON.
Kasi kasama ko siya.

MASAYA AKO NGAYON.
Kasi mahal ko siya.

AT MASAYANG-MASAYA AKO NGAYON.
Kasi alam kong mahal niya rin ako.

I hope this night will not end.

"Steff, I love you. Kahit na may pagkapilya ka. I love you, kahit na matakaw ka sa strawberries at chocolates. I love you kahit na iyakin ka. I love you. I love you. I love you. Kahit ata ilang beses pa akong mag-i love you eh hindi ko pa rin maidescribe yung nararamdaman ko."

Napangiti nalang ako. Kahit kailan talaga, hindi niya ako nabibigong mapangiti... at mapakilig.

Nagulat ako nung bigla siyang lumuhod. Whoii anong gagawin neto?!  Ta..tapos, biglang tumahimik. As in. Scripted ba ito?

Kinabahan ako bigla.

"Tiffany Damian, will you be my BEBE GIRL again?"

Napanganga nalang ako. Yung puso ko, out of control na. Irregular na yung heartbeat. Kasi naman eh! Tapos nagwawala na yung ibang estudyante. As in. Yung iba nagtatalunan na at naghahampasan. At dahil wala na rin ako sa sarili...ginawa ko na yung matagal ko nang gustong gawin sa kanya.

Hinila ko siya patayo and I kissed him. Sa lips. Hindi ko nga alam kung matatawa ba ako sa reaksyon niya eh. Paano sobrang nanlaki yung mata niya at nanigas siya bigla.

"Sure. Be my bebe boy again." Then I smiled at him.

"R..Really? Y..YES!! YOU HEARD THAT?! HAHAHA! SHE'S MINE!" tapos bigla niya akong binuhat. Waaah! Baka malaglag ako! Inikot-ikot pa ako ng freak na 'to! As in! 

Pagkatapos eh binaba niya rin ako. Grabe nahilo ako dun! Napahawak nalang ako sa ulo ko dahil umiikot pa yung paningin ko. Bigla naman akong napahawak sa kanya kasi muntik na akong matumba. Tapos inisteady niya ako at hinawakan niya yung balikat ko.

Then my mind went blank nung hinalikan niya ako bigla sa lips.

"Thanks bebe girl. This is the best birthday gift. I love you."

Then after nun, hinalikan niya ulit ako. Pero this time, mas matagal. And bigla nalang tinuloy nila Alexa yung Way back into Love. Napapikit nalang ako.
 
“Totohanan nay an! Yiiie!!”
“Pakasal na kayo!”
“Nakakainggit! Ang sweet niyo! Waaah! Kasal na please?”

Napangiti nalang ako sa mga naririnig ko. I’m still savouring this sweet kiss. Ang sarap sa pakiramdam. Then we parted. Halos mawalan ako ng hininga after that.
 
“Bebe girl? Bakit ka ganyan?” nagulat naman ako at parang galit yung mukha niya. Hala? Anong ginawa ko?
“H..huh? Bakit?”
“Ang sarap ng labi mo. Pakiss ulit?”
 
Hindi ko alam kung bakit pero bigla ko siyang hinampas. And then after that, narinig ko na ata ang pinakamaingay na sigawan sa gabing ito. Shet! Walang hiyang Darryl ‘to! Kung anu-anong pinagsasabi!
 
“Hoy Darr--” then he stopped me with a kiss.
“I’m not Darryl. I’m bebe boy. Remember that. Or I’ll kiss you again.” Sabay smirk niya sa akin. Grabe! Nakakailan na siya ha! Pero bakit gusto ko naman? Hahaha! Omygad! Ang landi ko na! Shemay!
“Ugh! Fine! Bebe bo--” nagulat ako nung kiniss niya ulit ako.
“Sorry. I’m Darryl. Not bebe boy.”
 
After that, tumakbo na siya palayo sa akin. Dapat lang. Kasi hinawakan ko na nang mahigpit yung mic at handang-handa nang ipukpok sa kanya! Grabe! Anong problema niya?! Ang PDA niya masyado!
 
Wala kaming ginawa kundi maghabulan sa stage. Hindi ko na nga alam ang nangyayari eh. Parang naging fail yung feb fair at sa amin lang napunta ang attention.
 
But I don’t care.
Basta ngayon, ang alam ko, sobrang saya ko.
Sa sobrang saya ko eh naiiyak ako.
 
Kasi alam ko na mahal namin ang isa’t isa. And I’m with him. 
 
With my bebe boy.
With Ian Darryl Garcia.
 
The guy I love the most. 

Binuhos ko talaga lahat ng lakas ko para makatakbo palabas ng cafe. Grabe. Pwedeng mag-react?
 
WALANG HIYANG DARRYL YAN! MARUNONG PALANG MAG-KOREAN?! ALAM NIYO YUNG NAKAKAHIYA? KASI NAINTINDIHAN NIYA YUNG SINABI KO?! GOD!
 
(Nado neoreul saranghaeyo – I love you too)
 
Pumunta muna ako sa mini-carnival. Umupo ako sa isa sa mga rides dun. Mamayang gabi pa naman ioopen 'to eh. Gusto ko lang makahinga. Phew.
 
Hindi ko alam kung ano bang nararamdaman ko ngayon. Halo-halo eh. Basta ang alam ko ngayon, ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano ba yan! Masisira pa ata plano ko mamaya. Kainis naman kasi si Darryl eh! 
 
 Nagpalipas muna ako ng oras doon. Then after one hour, bumalik ako sa café. Pero syempre sumilip muna ako kung nandoon pa sila Jess, Patrick at Darryl. Nung nakita kong wala na sila doon, pumasok na ulit ako. Then ginawa na ang trabaho ko. Buong araw ay doon lang ako. Nakakapagod nga eh. Buti nalang talaga at siyam kami dito.
 
Nung bandang 6 PM na, nagprepare na kami para sa mini-concert.
 
"Hahaha! Tama na nga Steff! Nagbublush ka na naman oh." Sabi sa akin ni Alexa sabay hampas sa akin. Wah! Sadista ‘tong babaeng ‘to ha!
"Tsk. Galing dumiskarte ni Ian." Tapos umiling-iling pa si Kevin.
"Inggit ka naman?"natawa naman ako sa comment ni Gisel kay Kevin.
 
Pero ewan ko sa kanila. Naghabulan pa si Gisel tsaka si Kevin. Mga baliw. Yung pisngi ko, pulang-pula na. Tama na kasi Steff! Wag mo na kasing isipin!
 
Nung mga 6:30 na, nakita na namin yung sasakyan ng Silent Sanctuary tsaka Spongecola. Wiieee ang astig talaga nila! Nagpapicture kami ni Alexa kay Kuya Sarkie tsaka kay Kuya Yael. Ang cool nila! Tapos ang gagwapo pa!
 
"Hello guys! Whoo Ready na ba kayo sa pasabog namin?" nandito na kami ngayon sa stage at si Alexa yung MC namin. Yung crowd naman eh nagsigawan na. Halatang excited din eh. Haha. Sino ba namang hindi? Eh mga sikat na banda yan!
 
"Let's welcome, SPONGECOLA!"
 
 And then biglang nagsigawan yung mga tao. As in sigaw talaga. Wala kang ibang maririnig kundi yun. Pero kahit maingay, ang saya naman. Kasi lahat nag-eenjoy. Ang kakantahin daw nila ay yung Pare Ko ng Eraserheads. Icocover nila.
 
 
“O pare ko..meron akong problema..
Wag mong sabihing na naman..
In love ako sa isang kolehiyala..
Hindi ko maintindihan..”
 
Hiyawan ulit. Shet. Nakakainlove boses ni kuya Yael! Nagwawagayway na kaming lahat ng mga kamay.
 
“Wag na nating idaan..sa "ma-boteng" usapan..
Lalo lang madaragdagan..
Ang sakit ng ulo at bilbil sa tiyan..
 
Anong sarap..kami'y naging magkaibigan..
Napuno ako ng pag-asa..
Yun pala haggang do'n lang ang kaya..
Akala ko ay pwede pa..”
 
Hmm, nakakarelate? Siguro. Lahat ng students, pumunta na sa mini-concert. Nagkumpulan na sila doon. Ang saya naman, ang daming nanonood. Worth it pala ang paghihirap namin.
 
"Masakit mang isipin kailangang tanggapin..
Kung kelan ka naging seryoso tsaka ka niya gagaguhin..”
 
“O, diyos ko..ano ba naman ito..
Di ba..tangina..nagmukha akong tanga
Pinaasa niya lang ako..
Letseng pag-ibig to..
O diyos ko..ano ba naman ito...."
 
Nakijamming na rin yung mga students. Pati ako nakikikanta na rin. Ang saya. Ang dami kong nakikitang love birds. Haha! Ayun oh, nakikita ko si Kevin na lumalapit kay Alice. Kyaaahh! Kinikilig ako sa kanila! Tapos nakita ko rin si Jess at Patrick. Pero parang nag-aaway ata? At kelan pa naging close ang dalawang yun?
 
Marami pang kinanta sila kuya Yael at Sarkie. Ang benta nila sa mga estudyante eh. Super sigawan talaga. Ang cute nga kasi pati mga teachers, nakikijamming din. Ang saya pala ng feb fair!
 
"Hello sa inyo. Salamat sa pakikipagsabayan sa amin! Hooooo!!" sigaw ni Kuya Yael. Nakisigaw rin kami. Hahaha. Sigawan ang drama rito sa fair. Mabibingi kaming lahat!
 
"Mamaya ulit, intermission muna nila Tiffany." 
 
Tapos kumaway siya sa mga fans nila. Waah kilala niya ako! OH MY GOD! Hahaha! Shemay! Pero kasi malamang friends sila ni Daddy! Nahiya tuloy akobigla kasi special mention ako!
 
Nagprepare na kami at umakyat sa stage. Shet. Kinakabahan ako. Kasi naman sila Alexa eh! Kung anu-anong iniisip. Waaah! Nahihiya ako.
 
"Huy, Tiffany. Kaya natin 'to. Tandaan mo, may pinaghuhugutan ka dito. Hahahah!" 
 
Kitams. Nang-asar pa 'tong babaeng 'to. Bahala na nga.
 
Kinuha ko na yung pink guitar ko. Oo, tutugtog rin kami. Ang adik nila eh. Gusto rin daw nilang magpasikat. Tss, dinamay pa ako. At aba naman! Ginawa pa akong vocals! Naman oh!
 
Nagself-taught lang ako sa gitara. Kasi yung isa dyan, di niya tinupad yung promise niyang siya magiging instructor ko. Oh well, magkaaway nga pala kami ng mga panahong yun.
 
Ako sa vocals, si Gisel and ako sa guitar, si Alexa sa piano, and si Kevin sa drums. Oha? Banda ang drama namin. 
 
"Hello po sa inyo." Nahihiya talaga ako. Andaming tao.
 
"Happy valentines sa inyong lahat. Uhmm, ano.. ahh. Ha..happy birthday din sa isa dyan. So..sorry sa lahat tsaka.. ano.. thank you! This song is for you. Andito na lahat ng gusto kong.. ano.. sabihin sa'yo. Haha. So.. yun po.. Sana magustuhan niyo." Tapos biglang nag-“yiiiieee” yung mga nanunuod. Mga lechugas! Nakisawsaw pa eh! Tss. Hayaan na nga. Okay, this is it.
 
“Standing by my window, listening for your call
Seems I really miss you after all
Time won't let me keep these sad thoughts to myself 
I'd just like to let you know, I wish I'd never let you go”
 
Dito na. Dito ko idadaan lahat ng gusto kong sabihin sa kanya. Sana naririnig niya ako. Kung nasaan man siya.
 
“And I'll always love you
Deep inside this heart of mine
I do love you
And I'll always need you
And if you ever change your mind
I'll still, I will love you”
 
I love you Darryl. Salamat sa lahat ng kakulitan. Kahit nagsimula tayo sa game, thankful pa rin ako at nakilala kita. You'll always be my bebe boy.
 
“I wish you'd never left me but love's a mystery
You can break a heart so easily
Oh the days and nights reveal how much I feel for you
Time has come for me to see how much your love has meant to me”
 
Kahit na dahil sa'yo eh nasaktan ako, okay lang. At least, I experienced pain. And thankful ako at nakayanan ko yun. 
 
“And I'll always love you
And if you ever change your mind
I'll still, I will love you
 
Time like a river keeps on rolling right on by
Nothing left for me to do
So I watch the river rise
 
And I'll always love you
Deep inside this heart of mine
I do love you
And I'll always need you
And if you ever change your mind
I'll still, I will
And I'll still, I will love you”
 
Wala na akong masabi. Basta ang alam ko, mahal ko siya. Siya lang. I'm so happy that I fell for that guy. Yung lalaking sa una, eh kinaaasaran ko. Gusto ko talagang mag-sorry sa kanya pero nahihiya ako.
 
After naming magperform, nagulat kami nung biglang namatay yung mga ilaw. Hala? Anong nangyayari?
 
*BOOM*
 
Tapos nagulat ako nung biglang may spotlight... sa akin. Ta..tapos.. may isa pang spotlight...
 
Kay.. D..darryl?

Pinopolish na namin yung mga booths. Grabe bukas na ang start ng febfair!  Excited na ako! Pero joke lang. Hindi pala. Kinakabahan ako. Leche naman oh!
 
Yung nangyari sa cr few days ago, di ko muna inintindi. Magfofocus muna ako sa fair. Tutal dito ko rin naman gagawin lahat. eh.
 
Yung sa dating cafe, kami ni Alexa ang nag-ayos dun. Actually tapos na yun. May menu na, ayos na rin yung pwesto, pati yung mga designs. Tapos kami rin yung waitress.
 
Ang adik nga ni Alexa dahil nagpa-audition pa siya para sa ibang magiging waitress. Malamang naman. Ano yun, dalawa lang kami? Then ayun, so 7 kami lahat at ang ganda ng taste ni Alexa dahil puro magaganda at sexy ang tinanggap niya. Kasali ba talaga ako dito? Bakit parang ako ang naiiba?
 
At in fairness naman, ang costume namin eh personalized din. Nagkandasugat-sugat kami sa pagtatahi niyan. Ang sa akin eh parang sailor uniform. Ang cute! Pero di ko alam kung bagay sa akin.
 
Yung sa mini-carnival naman, nakaset-up na ang mga rides. Konti nga lang kasi di naman yan magkakasya dito sa field no. Pero may ferris wheel, octopus ba yun?, tapos di ko na alam pangalan nung ibang rides. Hahaha. Then yung sa concert, pupunta ang Silent Sanctuary tsaka Spongecola.  Pero sabi kasi ni daddy, friend niya daw yung manager nung Silent Sanctuary. Sobrang naeexcite na ako sa performance ng bands mamaya!
 
Basta ako excited na.
Pero naeewan ako pag naaalala ko yung mga sinabi ni Darryl.
 
Mukha nga akong tanga kasi todo-iwas ako sa kanya these past few days eh. Baliw no? Gusto ko nga siyang kausapin pero umiiwas? Haha. That's me. Bukas ko nalang iintindihin yun. Bahala na.
 
Umuwi na ako afetr nung last practice namin. Syempre naghalungkat na ako ng mga kailangan ko para bukas. Shet, ano bang magandang ipang-perform? Di ako makapili.
 
Dahil dun eh kinatok ko sa kabilang kwarto si Venice. Pagkapasok ko, aba todo-ngiti ang bruha?
 
"Hoy babaita, may bukas pa. Wag mong ubusin yang ngiti mo." Nagulat siya nung nagsalita ako. Aba akalain mo nga namang wala siya sa sarili niya? Mukhang may napapansin ako dito ah?
 
"Ahem. So who's the lucky guy?" tanong ko with matching mapang-asar na ngiti.
"Hah?! Wala ate! Ano ba kasi yun?!"
 
Hahaha! Gusto ko 'tong tawanan eh. Masyadong defensive! Ang sarap asarin. Pero balita ko maraming nanliligaw dito sa school nila eh. Di kaya may sinagot na siya? Hmmm.
 
"Eh ikaw? Kamusta kayo ng bebe boy mo?" sabay ngiti niya ng nakakaloko. Psh. Sabi ko nga updated rin siya sa lovelife ko. 
"Wala."
"Asus. Deny pa ate eh. Alam ko namang miss mo na yung lalaki mo. Iniiyakan mo nga eh di ba? Huhuhu. Bakit mo ako niloko? Huhuhu. Ganun kaya drama mo gabi-gabi. BWAHAHAHA!"
 
I gasped. Aba, stalker rin ata 'tong kapatid ko eh! Daming alam! T..tapos, naririnig niya ako every night! Oh my gosh. I need a sound proof room!
 
"Ewan ko sa'yo. Tulungan mo nalang nga akong mamili ng dress." maiba lang ang topic.
 
So ayun, pumunta kami sa walk-in closet ko. Tapos naghugot ng mga damit na pwedeng gamitin. ang hirap namang mamili. After one hour siguro, nagkatinginan kami ni Ven dahil may nakita kaming dress. Tsk, parehas talaga kami ng taste. Kinuha ko yun at sinukat sandali.
 
"Hala! Ang cute mo ate! Baka mainlove sayo lalo si kuya Darryl!"
"Ewan ko sa'yo!"
 
 Tinanggal ko na yung dress. Simple lang naman yun. White dress na may konting design. Above the knee.  Tapos sinabit ko nalang ulit.
 
"Oi ate, tulog na ako." Nag-nod nalang ako. Inaantok na rin ako eh. Nagshower muna ako tsaka nahiga.
 
***
 
Gumising naman ako ng maaga. February 14 na. Valentines day na. Feb fair na. OMG.
 
Umaga pa lang pero super busy na ng mga tao. Lalo na kaming mga organizers. Halos di na kami magkandaugaga doon. Tss. Tapos daming PDA ngayon. Mga lovebirds, nagsisilabasan.
 
Ako eh nag-aayos para sa dating cafe. Shocks! Dami agad tao! Ano ba yan. Dahil halos kadarating ko lang eh nagmadali na akong magbihis. Apat pa lang yung nakikita kong waitress na andito. Grabe, patayan 'to!
 
Lumabas na ako at nag-serve na rin. Ang cute nga nung menu eh. Heart-shaped. Tapos yung mga foods, may heart-shaped din at kung anu-anong tungkol sa love. Cute, right? Syempre kami nag-isip niyan!
 
Pumunta naman ako sa mga students na humihingi ng order. Psh. Bakit ba kasi ang aatat nila mag-date eh? Tinawag naman ako nung babae sa center table. Eh? Tatlo sila dun? Hmm, para silang artista. Kasi naman naka-shades tsaka naka-cap. Hello? Pinagtitinginan kaya sila.
 
"Good morning ma'am, what's your order?" todo-smile pa ako sa babae kahit di ko makita yung mukha niya.
 
Nagulat naman ako nung sabay-sabay silang nagtanggal ng 'disguise' nila. What the...
 
Patakbo na sana ako kaso nahawakan niya yung kamay ko.
Naman oh!
 
"What?" sabi ko sa kanya habang nakatalikod. Feeling ko kasi namumula ako ngayon. Langyang Jess yan, nagdisguise pala sila! Di ko nakilala agad!
 
"Let's talk. Please?"
 
Waah! Napaka talaga ng Darryl na 'to. Di ako prepared! Tapos andami-dami pang nakatingin! Nahihiya na ako! Bakit dito pa?! Shemay talaga!
 
"Irokhe maneun saramdeur - i-da. Beukkolobji annhayo. Geunun nega geurul sarang kamsa hamnida."
(Sira ba siya? Ang dami-daming tao dito eh. Hindi ba siya nahihiya? Pasalamat siya mahal ko siya.)
 
Grabe pabulong ko yung sinabi sa sarili ko. Nakakahiya! Nagkokorean ako pag andaming nakatingin para walang makaintindi! Thanks talaga kay Yna! Siguro naman walang nakarinig or nakaintindi nun diba? Well, maliban nalang kung may Korean sa paligid? Pero kasi naman eh! Bakit ba siya nakahawak sa kamay ko?! Feeling ko anytime eh hihimatayin ako sa sobrang kaba!
 
"Nado neoreul saranghaeyo."

Nagulat naman ako sa sinabi niya. M..marunong siyang mag-Korean?! OMG.